ଅର୍ଥ ଅଭାବରୁ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ସୁକାନ୍ତି (୫୫ ବର୍ଷ)ର ପେଟ ବେମାରୀ ହେତୁ ପୁରୀର ସାକ୍ଷୀ ଗୋପାଳ ଠାରୁ କଟକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାୟ ୭୫ କିଲୋମିଟର ଟ୍ରଲି ରିକ୍ସା ଟାଣି ଟାଣି ବଡ ମେଡିକାଲରେ ପହଂଚାଇଥିଲେ କବୀର ଭୋଇ(୬୫ ବର୍ଷ) । ମାତ୍ର ବିଧିର ବିଧାନ ଥିଲା ବିଚିତ୍ର । ଏହାର ପର ଦିନ ସୁକାନ୍ତି ବଡ ମେଡିକାଲରେ ଇହଧାମ ତ୍ୟାଗ କଲେ । ସତରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟର ପ୍ରଗତି ନାମରେ ଢୋଲ ପିଟୁଥିଲା ବେଳେ, ଗରିବ ଲୋକ ଏପରି ହତାଶ ହେବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦାୟକ । ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ମୋର କବିତା “କବୀର୍ ଭୋଇ ମୁଁ କହୁଛି” ପାଠ କରିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ । ମତାମତ ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ ।
ଜୀବନର ଚକ ଘରୁଛି,
ଟ୍ରଲି ରିକ୍ସା ଚକ ବୁଲୁଛି,
ଭୋକର ଭୂଗୋଳ,ଚକ୍ରବାତ ସମ,
ପେଟ ବେମାରିଟା ମାରି ଦେଉଛି । ।
ପୁରୀରୁ କଟକ, ମନ ଛଟପଟ
ଆଜି ମୁଁ ବଡ ମେଡିକାଲ ଯାଉଛି ।
କବୀର୍ ଭୋଇ ମୁଁ କହୁଛି । ।
ଗରିବ ଲାଂଛିତ ମୁଁ ବେସାହାରା,
ପାଖେ ଧନ ନାହିଁ, ମୁଁ ସର୍ବହରା ।
ରୋଗ ହେଲେ ଧନ ପାଇବି କାହୁଁ,
ଆଖିରୁ ମୋର ଝରୁଛି ଲୁହ,
ଏ ସରକାର ଡାକ ଶୁଣୁ ନାହିଁ.
ନିଜ କରମକୁ ନିନ୍ଦୁଛି । କବୀର୍ ଭୋଇ ମୁଁ କହୁଛି ।
ଧିକ ମୋର ଯାଉ ଗେରସ୍ତପଣ ।
ମାଇପିକୁ ନେଲା ସେ ଜନ୍ତୁରାଣ ।
ଗରିବ ଜୀବନ ହିନୀମାନିଆ ।
ନିତି ପିନ୍ଧୁଥାଏ ଲୁଗା ସାତ ସିଆଁ ।
ବେଳା ମୋ ଖରାପ ପଡିଛି । କବୀର୍ ଭୋଇ ମୁଁ କହୁଛି ।
କାନ୍ ଖୋଲ୍ କର ଶୁଣ୍ ସରକାର ।
ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟର ପ୍ରଗତି, ଫିଟୁୁଛୁ ଢୋଲ୍ ।
ଗରିବ ମରିବ, ତା ଜୁଇ ଜଳିବ,
ଏ ଦେଶେ ରହିବା, ତୋର୍ କି ଦର୍କାର ।
ଗରିବ ଲୁହରେ ତତଲା ଲୁହରେ,
ଦିନେ ରାଜ ଗାଦି ଭୁଷୁଡି ଯିବରେ ।
ଦୁନିଆଁକୁ ଡାକି କହୁଛି । କବୀର୍ ଭୋଇ ମୁଁ କହୁଛି ।
No comments:
Post a Comment
ହୃଦୟର ଶରଧା ସହିତ...........